Landbouwkundig onderzoek op een centrale plek voor boeren

Onderzocht is het effect van UV-C licht op de interactie tussen aardappel en het pathogeen F. coeruleum. Hierbij zijn UV-C doseringen toegepast van 4.44, 13.3, 40, 120, 360 en 1.080 mJ/cm^². De inoculatie met sporen vond plaats op vijf momenten: voor UV-C belichting, direct na UV-C belichting, en vervolgens 2, 8 of 32 dagen na de behandeling. Het onderzoek is uitgevoerd op zowel halve als hele knollen.

Al een aantal jaren zijn er in Zuid-Limburg problemen met de bestrijding van raaigras. De verschillende toegepaste graminiciden gaven een slechte werking.

Opkweek van planten van twee percelen

In 2022 is van twee percelen in Zuid-Limburg zaad van dit raaigras verzameld. Dit werd in een klimaatkamer in Dinteloord opgekweekt. Na verspenen werden ze in de openl ucht verder opgekweekt. Ook Engels raaigras van een zaadfirma werd als referentie op gelijke wijze opgekweekt.

Ongeveer 11% van de plantaardige eiwitten die we importeren wordt in Nederland gebruikt, waarvan het grootste deel voor veevoer. Nederlandse sojateelt was in eerste instantie het doel in het kader van eiwittransitie en voedselzekerheid. Echter de huidige sojarassen zijn slecht aangepast aan ons klimaat, met een relatief lage opbrengst en een te late rijping. Daartegenover zijn eiwitgewassen zoals veldboon en lupine aangepast aan ons klimaat. Veldboon heeft een hoge opbrengst (tot 8 ton per hectare) en een hoge eiwitopbrengst (tot 2.000 kilogram per hectare). Het gewas is daarom interessant voor zowel de humane als dierlijke consumptie. Lupine heeft lagere opbrengsten (3 ton per hectare) maar kan door het hoge eiwitgehalte toch 1.000 kilogram per hectare halen en is minder droogtegevoelig dan veldboon. Een nadeel van beide gewassen is dat op dit moment de oogst van jaar tot jaar sterk kan fluctueren. De aanwezigheid en diversiteit van bestuivers spelen mogelijk een rol in de oogstzekerheid. In lupine kan een te hoge concentratie giftige bitterstof een probleem zijn voor de humane consumptie.